Malarze, rytownicy, graficy

Francuski malarz, rytownik i rysownik, jeden z najważniejszych artystów działających w Polsce na przełomie XVIII i XIX wieku.

Polski rysownik i rytownik działający we Francji, pracujący dla francuskiego dworu królewskiego.

Teofil Antoni Jaksa Kwiatkowski (1809-1891), polski malarz epoki romantyzmu, od 1831 na emigracji we Francji, przyjaciel Fryderyka Chopina.

Kapiści - jedno z najważniejszych ugrupowań artystycznych w sztuce polskiej pierwszej połowy XX wieku. Jego powstanie i rozwój było ściśle związane z Paryżem.

École de Paris (Szkoła Paryska) termin stworzony w latach 20. XX wieku, na określenie środowiska artystów obcokrajowców, żyjących i tworzących wówczas w Paryżu.

Olga Boznańska (1865-1940), malarka zaliczana do najwybitniejszych artystów polskich końca XIX i pierwszej połowy XX wieku, od 1898 roku mieszkająca w Paryżu.

Jeremiasz Falck, wybitny rytownik gdański, działający we Francji w pierwszej połowie XVII w.

Józef Tadeusz Makowski (Tadé Makowski), jeden z najwybitniejszych malarzy polskich XX wieku, od 1909 roku mieszkający na stałe we Francji.

Élisabeth-Louise Vigée Le Brun (1755-1842), francuska malarka. Portrecistka królowej Francji Marii Antoniny i europejskiej arystokracji, w tym członków najznamienitszych rodów polskich.

Piotr Michałowski (1800–1855) to najwybitniejszy przedstawiciel romantyzmu w malarstwie polskim, a zarazem działacz społeczny, urzędnik państwowy i ziemianin stosujący najnowocześniejsze metody w prowadzeniu gospodarki. 

Maria Antonina w więzieniu Temple stanowi jeden z ikonicznych obrazów rewolucji francuskiej. Jednak autor dzieła pozostaje niedoceniany, a jego dzieła są często przypisywane innym artystom. Kim był polski malarz, który wziął na siebie ryzyko stworzenia tej pracy w czasie bezprecedensowego terroru?

W XIX wieku wielu polskich artystów studiowało, pracowało, mieszkało (przez kilka miesięcy lub wiele lat) w Paryżu. Jedną z licznych pamiątek o tym świadczących, jest akwarela Juliusza Kossaka ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie Pracownia Henryka Rodakowskiego w Paryżu (1857).