.png){kind=logo}
.png){kind=logo}
XIX-wieczny Paryż był miejscem dłuższych lub krótszych pobytów najsławniejszych poetów polskich epoki. Oprócz Adama Mickiewicza przebywali tam Juliusz Słowacki, Zygmunt Krasiński, Cyprian Kamil Norwid i wielu innych.
Trzech wieszczów
Wielcy poeci doby romantyzmu : Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki i Zygmunt Krasiński nazywani są narodowymi wieszczami. Oznacza to, że uznaje się ich nie tylko za artystów, ale również przewodników duchowych, proroków, którzy w swoich utworach przepowiedzieli (czyli wieszczyli) przyszłe losy Polski.
Juliusz Słowacki (1809-1849)
W czasie Powstania Listopadowego Rząd Narodowy zlecił Juliuszowi Słowackiemu wyjazd z misją dyplomatyczną do Londynu. Po upadku powstania młody poeta nie wrócił do Polski, ale jak wielu rodaków osiadł w Paryżu. Pobyt w stolicy Francji rozczarował go. Dręczyła go samotność, nieporozumienia w polskim środowisku , rywalizacja z Adamem Mickiewiczem, uważanym za duchowego przywódcę Wielkiej Emigracji. Słowacki swoje emocje paryskie wyraził w wierszu Paryż (1832), ukazując w nim pesymistyczną i apokaliptyczną wizję miasta. W następnych latach odbył wiele podróży, niezwykle znaczących dla rozwoju jego twórczości. Zmarł w 1849 roku i pochowany został na cmentarzu Montmartre w Paryżu. W 1927 prochy poety zostały przeniesione do katedry na Wawelu w Krakowie.
Zygmunt Krasiński (1812-1859)
Hrabia Zygmunt Krasiński był prawdziwym obywatelem Europy. Dzięki swojej pozycji społecznej swobodnie podróżował między Paryżem, Warszawą, Petersburgiem, Rzymem, Genewą i innymi miastami. Lubił powracać i mieszkać w Paryżu (gdzie się urodził i zmarł), lecz również przebywać w Polsce, kraju dzieciństwa i młodości. Jego dzieła (w tym : Nie-Boska komedia, 1833 ; Irydion, 1834; Przedświt; 1843; Psalmy przyszłości, 1845-48) arystokratyczne, intelektualne, przesycone duchowością pozwalają zaliczyć go do największych pisarzy europejskiego romantyzmu.
Cyprian Kamil Norwid (1821-1883)
W Paryżu przebywał od 1849 roku, żyjąc w wielkiej biedzie, niezauważny przez krytyków i wydawców. Nowatorstwo języka i głębia przemyśleń poety nie zostały zupełnie docenione przez jego współczesnych. Talent Norwida został odkryty dopiero po jego śmierci przez następne pokolenia twórców i czytelników.
Artysta był zafascynowany osobowością i muzyką Fryderyka Chopina, które stały się dla niego inspiracją wielu utworów, takich jak Promethidion (1851), Czarne kwiaty (1856), Fortepian Chopina (1865). Przez wielu znawców literatury uważany jest za czwartego wieszcza narodowego.
Ilustracja : Koty. Cyprian Kamil Norwid, 1859
