Instytucje partnerskie

Biblioteka Narodowa w Warszawie
Biblioteka Narodowa w Warszawie wywodzi sie z Biblioteki Załuskich, pierwszej w Polsce biblioteki publicznej, pełniącej rolę narodowej, założonej w XVIII w. Tragiczna historia kraju odbiła się na losach jej zbiorów, które zostały wywiezione do Petersburga jako łup wojenny po upadku insurekcji kościuszkowskiej (1794) i utracie niepodległości po trzecim rozbiorze Polski (1795). W 1928 r. rozporządzeniem prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego, została powołana do życia Biblioteka Narodowa w sensie współczesnym . Po upadku powstania warszawskiego w 1944 r. spłonęła najcenniejsza część odzyskanych kolekcji na skutek podpalenia jej gmachu przez hitlerowców.
Mimo dziejowych kataklizmów, Biblioteka Narodowa szczycąca się zbiorami liczącymi ponad osiem milionów woluminów, jest dzisiaj centralną biblioteką państwa i jedną z najważniejszych narodowych instytucji kultury.

BnF - Francuska biblioteka narodowa
Francuska biblioteka narodowa, od 1994 nazwana oficjalnie Bibliothèque nationale de France, jest spadkobierczynią kolekcji królewskich, których początki sięgają późnego średniowiecza. Biblioteka ta szczyci się unikatowymi zbiorami, reprezentującymi wszystkie dziedziny nauki i sztuki w duchu encyklopedycznym. Posiada piętnaście milionów druków zwartych i ciagłych, oraz jedne z najbogatszych na świecie kolekcje rękopisów, rycin i fotografii, map i planów, muzykaliów, numizmatów, dokumentów audiowizualnych i multimedialnych, dekoracji i kostiumów...Zbiory te wciąż się powiekszają. Rocznie przez ponad milion osób przychodzi do licznych czytelni, a zasoby elektroniczne rejestrują ponad trzydzieści milionów wglądów. Biblioteka cyfrowa Gallica umożliwia bezpłatny dostęp do ponad czterech milionów dokumentów.

La Contemporaine - Biblioteka współczesnej dokumentacji międzynarodowej
Biblioteka współczesnej dokumentacji międzynarodowej powstała w 1918 roku. Jest to Biblioteka-muzeum specjalizująca się w historii współczesnej i stosunkach międzynarodowych w XX i XXI wieku.  Jej celem jest gromadzenie wszelkich materiałów i dokumentów życia społecznego, które mogą służyć do napisania i interpretacji historii naszych czasów. Jest to jedyna placówka we Francji, która gromadzi, przechowuje i udostępnia zbiory dotyczące współczesnej historii Europy. Szczyci się ona zarówno bogactwem zbiorów,  jak i ich oryginalną zawartością, łączącą systematycznie piśmiennictwo z ikonografią.

Konsorcjum bibliotek miasta Nancy
Biblioteka miejska w Nancy na podstawie specjalnej umowy z BnF  ma za zadanie gromadzić drogą egzemplarza obowiązkowego dokumenty dotyczące Lotaryngii. Jej historyczna część, Biblioteka Stanisława, założona w 1750 roku przez króla Leszczyńskiego, szczyci się bogatymi zbiorami, wśród których znajduje się 2000 rekopisów, 150 inkunabułów, 30000 starodruków, 50000 ikonografii, a także zbiór regionaliów zajmujący 4,5 km regałów. Wśród słynnych postaci, które odcisnęły swoje piętno na zbiorach figuruje sam Stanisław Leszczyński, a także René II z Lotaryngii, Jacques Callot, artysta Granville oraz kolekcjoner lotaryngików Jean-Baptiste Thiéry.

INA - Narodowy instytut audiowizualny
Narodowy instytut audiowizualny jest francuską placówką publiczną o charakterze gospodarczym, której misją jest konserwacja, popularyzacja i upowszechnianie narodowego dziedzictwa audiowizualnego i cyfrowego. Instytut ten ma za zadanie gromadzić w ramach egzemplarza obowiązkowego programy radiowe, telewizyjne i internetowe, których zawartość udostępnia i szeroko rozpowszechnia zarówno dla potrzeb podmiotów gospodarczych  jak i osób prywatnych, na wszelkiego typu nośnikach. Instytut prowadzi również działalność w zakresie kształcenia i badań naukowych, mających na celu rozwój i szerzenie wiedzy w dziedzinach audiowizualnych, medialnych i elektronicznych.

    [[{"type":"media","view_mode":"media_large","fid":"1612","attributes":{"alt":"","class":"media-image","height":"322","style":"width: 200px; height: 134px;","typeof":"foaf:Image","width":"480"}}]]

MNHI - Muzeum narodowe imigracji
Muzeum narodowe imigracji jest instytucją kultury, nauki i edukacji o wielorakim charakterze : wystawienniczym, widowiskowym, kinomatograficznym, jest ośrodkiem refleksji i wymiany idei oraz działalności artystycznej. Jego misją jest gromadzenie, przechowywanie,  popularyzacja oraz upowszechnianie historii imigracji. Zawarte tu zbiory pozwalają na nowe spojrzenie na historię Francji, pokazując wkład imigracji w rozwój ekonomiczny, społeczny i kulturalny kraju. 

Muzeum Narodowe w Warszawie
Muzeum Narodowe w Warszawie, założone w 1862 roku jako Muzeum Sztuk Pięknych, to jedno z najstarszych muzeów sztuki w Polsce. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Muzeum Narodowe znalazło ważne miejsce w planach nowego państwa i jego stolicy – Warszawy. Modernistyczny gmach, siedzibę muzeum, wzniesiono w latach  1927–1938. Dziś zbiory Muzeum Narodowego w Warszawie liczą ok. 830 tys. dzieł sztuki polskiej i światowej, od antyku do współczesności, i obejmują malarstwo, rzeźbę, rysunki oraz ryciny, fotografie, numizmaty, a także przedmioty sztuki użytkowej i wzornictwo. Muzeum ma cztery oddziały: Muzeum Plakatu w Wilanowie, Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni, Muzeum Wnętrz w Otwocku Wielkim oraz Muzeum w Nieborowie i Arkadii.

Instytut Literacki Kultura
Instytut Literacki Kultura to wydawnictwo założone przez polskich emigrantów, którzy zaraz po drugiej wojnie światowej, nie godząc się na reżym komunistyczny w Warszawie osiedli w podparyskiej miejscowości Maisons-Laffitte, by słowem walczyć o przyszły kształt Polski. Jerzy Giedroyc, z pomocą Józefa Czapskiego i małżeństwa Hertzów przez ponad pół wieku (1946-2000) wydawał książki autorów zarówno polskich i zagranicznych, redagował miesięcznik polityczno-kulturalny „Kultura”, historyczny kwartalnik „Zeszyty Historyczne”, organizował wsparcie dla rodzącej się opozycji w kraju i inicjował wiele akcji pomocy i solidarności.
Archiwum Instytutu Literackiego zostało wpisane na listę Pamięci Świata UNESCO w 2009 r.